16 Şubat 2019

Dönemin ilk gezisi kulüp odasında gecikmeli olarak toplanmamızla başladı. Daha önce giden mağaracılar tarafından mağaranın girişinde bekçi, anahtar, turnike gibi yaratıcı engellerle karşılaşabileceğimiz konusunda uyarıldığımızdan mağara “işletmecilerini” arayıp geldiğimizi haber verdik. Sorunsuzca geçen malzeme çantalamanın ardından güney kapıda Recep’in unuttuğu uyku tulumunu almak üzere kulüp odasına depar atması ve bu esnada otobüsün yanında dönen ufak bir dürüm seansından sonra Mencilis’e doğru yola koyulduk.

26-29 Ekim 2018

BUMAD ve BÜMAK olarak ortak düzenlediğimiz Uluyayla/Bartın gezisine, 11 kişilik küçük bir ekiple gidecektik. Aydın, Hasan ve ben cuma akşamından İzmit’e geçip orada konaklayacak ve sabah Aamet’in arabasıyla yola çıkacaktık. Diğer kalan ekip Özgün ve Deniz’in arabalarıyla cumartesi sabah 5:00 civarında İstanbul’dan harekete geçecekti. Sabah olduğunda İzmit ekibi olarak “Kimse 5’te uyanmaz yeaa.” diyerek 1.5 saat kadar rötarlı çıktık evden. Yolda giderken “Bu mekan saplar.”, “Burası dandiktir.” diyerek beğenmediğimiz kahvaltıcıların ardından, durabileceğimiz en saçma yerde durarak tatsız bir kahvaltı yaptık. Hasan’ın açık büfeden aldığı tabak sadece peynirden oluşuyordu.

Dönemin ilk mağara gezisi için Kırklareli'de bulunan Dupnisa Mağarası'na gidiyoruz. Gezi tüm kulüp üyelerine açıktır.

Gezi hakkında bilgi almak ve kulübe üye olmak için 28 Eylül Cuma BÜMAK kulüp odasındaki toplantımıza katılabilir ya da bumak@boun.edu.tr'den bize ulaşabilirsiniz.

Facebook Etkinliği

18-19 Kasım 2017

Bir varmış bir yokmuş, gizemli bir komite kurulmuş. Üyeleri, kimliklerini gizledikleri kadar, tartışmalarını da gizlediler -sadece anonim bir kişi tarafından bir email’de toplantılarının kararları yayınlanıyor. Gözlerimizden uzak, zamanı ve gezileri ayarlıyorlar. Sinsi ve açgözlü olanlar, doymaksızın hep yepyeni bir mağaraya bizi gönderiyorlar. Komite’deki gammazım, birkaç hafta önce, titreyerek şunu bana ihbar etti: Komite, yolsuzluğunda kaybolmuş -bunun için yeryüzü artık yetmez- bu dünyanın kalbini çalsın diye derinine inmek istiyormuş.

18 Şubat sabahı erkenden yola çıktık. Çok kalabalık değildik, yükümüz iki geceli kamplara göre nispeten daha azdı ve Nim Nim ile Eda'nın üstün liderlik skill’leri her şeyi kontrol altında tutuyordu. Bu yüzden hazırlık aşamasında çok vakit kaybetmeden Cinlikuyu'ya doğru yola koyulduk. İnsanlar bir süre uyuyup uyandıktan sonra, şoför dayının muhabbetinden anladık ki adam BÜMAK’ın soyunu sopunu biliyormuş, adeta Yamanlar onun eline doğmuş falan. Kısa süren yolun sonunda kamp alanına vardık.

Gezi hazırlığımıza 2 Aralık Cuma günü her zaman olduğu gibi kulüp odasında başladık. Bir kısım eksikler için alışverişe gitti, bir kısım çantalama yaptı, içinde benim de bulunduğum ufak bir kısım da son kez SRT yaptı. Gezi için hazırlıkların tamam olduğu düşünülünce grubun çoğunluğu evlerine ve yurtlarına dağıldı. Sabah yola çıkış saatinde okula gelemeyecek olanlar da kulüp odasında kıvrılacak bir köşe bulup yattılar. Kamp, kulüpte yatanlar için biraz erken başlamış oldu. Sabah 6'da kulüp odasında alarmlarla uyandık.

4 Kasım Cuma günü saat 17.00 gibi hazırlıklara başladık. Öncelikle kulüpte elimizde olan malzemeleri saydık ve bir alışveriş listesi çıkardık. Görünüşe göre ana öğünleri barbunya, kuru fasulye ve nohuttan oluşan muhteşem bir menümüz olacaktı. Kulüpte bulunanlarla gidip alışverişi yaptık ve döndük. Saat otobüsün geleceği 21.00’e yaklaştıkça herkes toplanmaya başladı. Otobüs yine biraz geç gelse de çok geçmeden yoldaydık.

2 Ağustos günü saat 14:00-14:30 sularında çantalamamızı yapıp helalliklerimizi alıp yola çıktık. Sonuçta, gidip de dönememek vardı… 

“You are a talker. Talkers make me thirsty. Give me wine.“ - Sandor Clegane.

Durumun vahameti cumartesi öğlen Nurkan’la okulda yemek yerken belirmeye başlamıştı:

- Nurkan kaç paran var lan? Bende yüz lira para var.

- Bende de yüz elli var, şu anda yemeği o paradan yiyorum.