29 Şubat - 1 Mart‘20

Gece saat 12’de 24 kişi otobüsle yola çıktık. Yolda giderken geçen sene Mencilis’e gidenler tavuk aldıkları yeri bulmaya çalıştılar ama kimse yerini hatırlamıyordu. Bu yüzden Safranbolu’dan almaya karar verdik ama almadık. Yaklaşık yedi saat süren yolculuğun ardından kamp alanına vardık. Etraftaki yüksek dağlar çok güzel duruyordu. Hava şansımıza pek soğuk değildi. Herkes çadırlarını kurdu, Recep, Göksu ve Ertu döşeme için mağaraya girdiler. Yanımıza tasmalı bir köpek geldi, köpek biraz fazla hareketliydi ve insanların üstüne atlıyordu. Receplerin ardından ilk shift de mağaraya girdi.

18-23 Ocak 2020

Hepimiz Bozyazı'ya gitmek için çok heyecanlıydık. Altının delik deşik olduğuna emin olduğumuz bu bölgenin yeraltı boşluklarına giriş yolları bulabilme ihtimali hepimizi çok heyecanlandırmıştı. Başlangıçta 9-10 kişi olarak gitmeyi planladığımız gezide en sonunda sayımız beşe kadar düşmüştü. Doğa, Ömer ve Recep uçakla Alanya'ya inip oradan geleceklerdi. Aykut Kayseri'den gelecekti. Beni ise macera dolu bir metro turizm yolculuğu bekliyordu. Hazırlıklar son hızıyla başlamıştı. Malzemelerimizi hazırladıktan sonra Bozyazı Belediyesini, gideceğimiz bölgenin muhtarını vs bilgilendirdik. Belediye bize yardımcı olması için Mustafa abiye yönlendirmişti bizi. Bozyazı'ya en erken varan ben olduğum için Mustafa abiyle erkenden buluştum. Recep, Doğa ve Ömer'in gelmesine daha yarım saat vardı. Aykut'tan ise haber alamıyorduk çünkü o sırada muhtemelen 5 yıldızlı termal otelindeki hamamdaydı. Mustafa abiyle kısa süren tanışmamdan sonra Mustafa abi beni evine götürdü ve orada bizim için lahmacun hazırlamaya başladı.

21 Aralık 2019

Evet bu sene'de Cinli'ye gittik. Normalde sabah saat 6'da yola koyulacaktık fakat yolda yaşadığımız sıra dışı olaylardan (virajlı yolda arabanın bayır aşağı geri gitmesi, yol kenarında gördüğümüz kemik parçaları) sonra kendimizi sabahın 3.15’inde yollarda bulmuştuk. Normalde, yola çıktıktan sonra uygun bir yerde durup yiyecek bir şey alıcaktık ama herkes uykuya dalmıştı. Kamp alanına vardığımızda güneş daha ortada bile yoktu. Aykut ve ben ateşi yakmaya çalışıyorduk diğerleri ise 3 mata 7 kişi ve 1 kedi ile birlikte bir şekilde yatıyorlardı. Saat 7’ye yaklaştığında hâlâ ateşi yakamamıştık. Aykut peçete ile ateş yakmaya çalışıyordu sonunda zar zor da olsa ateşi yakmayı başarmıştık, bu sırada döşemeye giren Recep ve Göksu'nun seslerini duyuyorduk. Sonra karnımız acıkmaya başladı ve yemek bulmak için köylülere mi sorsak acaba diye düşündük. Aykut, Bahadır, İsmail ve ben kamp alanından evlerin olduğu yere indik. İlk shitf de aynı zamanda mağaraya girmişti.

6-8 Aralık 2019

Bu sene de en az bir kere her üyenin yaşadığı bir arayışa girmiştik. “Hangi mağaraya gitmeli? İstanbul’a yakın haftasonu için nereye gidilir? Belki gözden kaçan bir mağara vardır.” Cevap ne yazık ki zamanla değişen türden değildi. Ama hep aynı mağaralara gitmemek konusunda kararlıydık. Bu yüzden sorduğumuzda yapılmaz değmez denilen bir karar aldık: Cumadan çıkıp Pazar dönecek şekilde Kastamonu’daki Dağlı ve Cık mağaralarına girecektik.

1 - 3 Kasım 2019

Karlık’a giderken unutulan çaydanlık fiyaskosundan sonra dikkatli bir şekilde toplandık ve 13 kişilik devasa kadromuzla 30 kişilik otobüse sığışıp yola koyulduk. Otobüsten uykulu uykulu indikten sonra eşyaları sırtlanıp yürümeye başladık.. Tam da “Bi yol ne kadar uzun olabilir” diye düşünürken çamurların içinde sonu gözükmeyen patikada ağaç dalları suratımı tırmalarken sorumu geri aldım. Hayatımın en uzun 20 dakikasından sonra kamp alanına geldik. Kamp alanını defalarca gezip durduktan sonra her tarafının eşit derecede kötü olduğuna karar verip bulabildiğimiz herhangi bir yamuk zemine çadırları kurduk. Tam olarak nerede olduğumuzu gündüz olup fabrikanın sesleriyle uyanınca görebildik. İlk shift çoktan mağaraya girmişken kalkıp ateş yakma çalışmalarına başladık. Öğlene doğru güneş kamp alanına yaklaşsa da asla ateş başına ulaşmadan geri dönüyordu.

25 - 29 Ekim 2019

Karlık gezisi uzun zamandır gitmeyi planladığımız, dört gözle beklediğimiz bir geziydi. Dillere destan kamp alanıyla ve keşfedilmeyi bekleyen (tabi belli bir kısmı) mağarasıyla iştahımızı kabartıyordu. Geziyi 4 gün yapmamız servis ayarlarken bizi maddi açıdan sıkıntıya soksa da, kesinlikle benim suçum olmayan bir servis krizi yaşasak da, bütün planlar son anda sürekli olarak değişse de, gitmenin en makul yolunu bulduk. 15 kişi servisle ve 5 kişi ise İzmit'ten özel arabayla gidecektik.

5 - 6 Ekim ‘19

Yolculuğa başlamadan önce aklımda bir soru vardı neydi bir mağaracının olmazsa olmazı? Mağaraya girerken giydiğimiz tulumlar ve kuşamlar mı yoksa mağara çevresinde barınabilmemize olanak sağlayan çadır, uyku tulumu, çeşitli yemek malzemeleri mi? Hepsi uğrunda yürüdüğümüz bu yolda hayati öneme sahip olsa da bir mülk var ki kutsiyeti kesin bir şekilde sorgulanmaktan muaftı. Bu aziz eşya yün içlikten başkası değildi. Gerek mağara çevresindeki zor şartlara göğüs germek gerekse mağaranın sert ve soğuk kucağında hayatta kalabilmek için tek yoldur yün içlik.

27-29 Eylül 2019

27 Ekim Cuma günü 16:00'da dönemin ilk gezisi için kulüp odasında toplandık. Galiba önce malzeme alışverişi yapmak için yukarıda toplanıldı. Bir saat kadar geciktiğim için o kısma hakim değilim, bir daha olmayacak. Kalan zamanda bütün malzemeleri düzgünce çantalayıp aracı beklemeye başladık. 8'de binmeyi planladığımız araç yarım saatlik rötarla güney kampüsten Kırklareli'ndeki Dupnisa Mağarası’na doğru yola çıktı. Toplamda 21 kişiydik, önceki yıllaradaki ilk Dupnisa gezilerine göre biraz az kalmıştık. Bazı insanlar depremden korktuğu için gelmekten vazgeçmiş :D (Perşembe gününkü 5.7 büyüklüğündeki deprem yüzünden). Mağara ve kampın İstanbul’dan kesinlikle daha güvenli olduğu ne kadar bariz olsa da, ilginç bir tercih.

17 Haziran 2019

“Anlaması zor olabilir, fakat bizim gibiler için böylesine bir arazide bir mağara dahi olmadığını görmek, bir misyoneri tanrının olmadığına inandırmaya benzer.”

23 Mart 2019

Hazırlıklar zorlu gidiyordu. Gezinin ceplerimize hitap etmesi etmesi için çok fazla çaba sarf ediyorduk. İzmit’e belediye otobüsüyle gidecektik, oradan da güç bela ayarladığım “bedava” servisle kamp alanına ulaşacaktık. Aamet de bize orada katılacaktı. Ama işler planladığımız gibi gitmedi ve son andaki çıkartmalarla geziye okuldan gidecek 3 kişi kaldık. Tabii ki hiçbir şey bizim mağaraya girmemizi engelleyemezdi. Aamet'i aradık ve durumu ona anlattık. Şans eseri onun da İstanbul'da olmasıyla onunla biirlikte cumartesi sabahı gitmeye karar verdik.